- nastręczać
- nastręczać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. rzad. ndk VIIIa, nastręczaćam, nastręczaća, nastręczaćają, nastręczaćany {{/stl_8}}– nastręczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, nastręczaćczę, nastręczaćczy, nastręczaćczony {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, dostarczać, podsuwać': {{/stl_7}}{{stl_10}}To nastręcza pewnych kłopotów, obaw. Ta sprawa nie powinna nastręczać żadnych komplikacji. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'polecać komuś kogoś; rekomendować, raić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tego wspólnika nastręczył mi znajomy. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.